We may not have all the answers
Door: Jeanet Versteeg
17 Augustus 2016 | Griekenland, Lesbos
We may not have al the answers
Vandaag zijn we van half acht tot ongeveer half twee in Kara tepe geweest. Vanmorgen een wat uitgebreider ontbijt waar we komkommers voor moesten snijden en in teamverband alles inpakken.
Onze helpers zongen ondertussen vrolijke liedjes in hun eigen taal.
Daarna alles uitgedeeld.
Toen weer het jouhoemoment en de kinderactiviteit schminken haren vlechten en nagels lakken. Ook wij gingen bont gekleurd weer naar huis. Er kwam een meisje bij mij met een verminkt gezicht vd brandwonden. Ze wou met mij op de foto en omhelsde me. Ik vertelde haar dat ze prachtig was. Haar broertje had zn hele arm onder de brandwonden. Een tolk van artsen zonder grensen, vertelde mij later hun verhaal.
Deze syrische kinderen hebben met hun ouders een bobatdement overleeft. Vanavond toen we nog even terug gingen zag ik het meisje weer en kwam ook weer bij mij.
We hadden toen we vanmiddag het kamp verlieten heel veel komkommers brood en bananen over en ook een aantal engelse boeken. In ons kamp zitten 800 mensen. We besloten in onze vrije tijd naar het kamp Moria te gaan om daar alles te droppen. Een voormalige gevangenis omheind met prikkeldraad daar zijn 4000 vluchtelingen in vrezelijke omstandigheden. Ze hebben daar maar vijf douches en toiletten 4000 mensen. Maar nu hadden ze al vier dagen geen leidingwater meer( wel drinkwater) Al het voedsel dat we over hadden hebben we daar gedropt. Maar we moesten door de bergen om niet door de politie te worden tegen gehouden. We hebben met wat mensen gesproken. Syrische vluchtelingen maar ook een man uit afghanistan sprak mij aan,hij wou nog liever terug maar had daar nu geen geld meer voor. Er was ook een man uit Iran Hij wilde dat we een journalist laten komen. Er was een gat in een hek waardoor we het voedsel gaven. De mensen leken uitgehongerd.Ineens kwam het lied van Ilse de lange in mn hoofd toen ik ook de tranen voelde komen. Geen oplossingen maar ook geen antwoorden op wat we vandaag hebben gezien.
Maar ook dankbaar dat we al is het maar iets voor ze londen beteken.
Wat ik hiervan heb geleerd?
Er bestaan geen economische vluchtelingen!
Vandaag konden we weer iets delen met mensen die niets hebben, zelfs geen sprankje hoop.
Liefs Jeanet
Vandaag zijn we van half acht tot ongeveer half twee in Kara tepe geweest. Vanmorgen een wat uitgebreider ontbijt waar we komkommers voor moesten snijden en in teamverband alles inpakken.
Onze helpers zongen ondertussen vrolijke liedjes in hun eigen taal.
Daarna alles uitgedeeld.
Toen weer het jouhoemoment en de kinderactiviteit schminken haren vlechten en nagels lakken. Ook wij gingen bont gekleurd weer naar huis. Er kwam een meisje bij mij met een verminkt gezicht vd brandwonden. Ze wou met mij op de foto en omhelsde me. Ik vertelde haar dat ze prachtig was. Haar broertje had zn hele arm onder de brandwonden. Een tolk van artsen zonder grensen, vertelde mij later hun verhaal.
Deze syrische kinderen hebben met hun ouders een bobatdement overleeft. Vanavond toen we nog even terug gingen zag ik het meisje weer en kwam ook weer bij mij.
We hadden toen we vanmiddag het kamp verlieten heel veel komkommers brood en bananen over en ook een aantal engelse boeken. In ons kamp zitten 800 mensen. We besloten in onze vrije tijd naar het kamp Moria te gaan om daar alles te droppen. Een voormalige gevangenis omheind met prikkeldraad daar zijn 4000 vluchtelingen in vrezelijke omstandigheden. Ze hebben daar maar vijf douches en toiletten 4000 mensen. Maar nu hadden ze al vier dagen geen leidingwater meer( wel drinkwater) Al het voedsel dat we over hadden hebben we daar gedropt. Maar we moesten door de bergen om niet door de politie te worden tegen gehouden. We hebben met wat mensen gesproken. Syrische vluchtelingen maar ook een man uit afghanistan sprak mij aan,hij wou nog liever terug maar had daar nu geen geld meer voor. Er was ook een man uit Iran Hij wilde dat we een journalist laten komen. Er was een gat in een hek waardoor we het voedsel gaven. De mensen leken uitgehongerd.Ineens kwam het lied van Ilse de lange in mn hoofd toen ik ook de tranen voelde komen. Geen oplossingen maar ook geen antwoorden op wat we vandaag hebben gezien.
Maar ook dankbaar dat we al is het maar iets voor ze londen beteken.
Wat ik hiervan heb geleerd?
Er bestaan geen economische vluchtelingen!
Vandaag konden we weer iets delen met mensen die niets hebben, zelfs geen sprankje hoop.
Liefs Jeanet
-
17 Augustus 2016 - 20:51
Siny:
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
